Energie-Blog

André Jurres

Dat de politiek grotendeels het straatprotest blijft negeren of er toch minstens niet goed mee weet hoe ze dienen te reageren is ook ingegeven door het credo dat als je maar lang genoeg niets doet het protest vanzelf uitsterft.  De wekelijkse straatprotesten beginnen hun tol te eisen bij de grotendeels studenten die natuurlijk in de eerste plaats denken aan hun studies, en hun ouders zullen ook wel de nodige druk zetten.

 

En toch blijft het een wonder dat deze zogenaamde prinsen en prinsessen generatie met dergelijke passie en engagement voor deze terechte zaak blijft gaan.  Alleen moeten ze hun krachten beter verdelen en hun munitie gebruiken wanneer het er echt toe doet.  Organiseer één dag voor de verkiezing in mei de moeder alle betogingen.Mik daarop de komende zes weken zodat het klimaat echt de aandacht krijgt die het verdient tijdens de verkiezingsdag.

 

In de tussentijd probeer je met ludieke acties (guerrilla tactieken noemen ze zoiets) de politiek (en media) op het verkeerde been te zetten en dus scherp te houden.  De klimaatzaak is een marathon en geen sprint, men zou zelfs kunnen zeggen een driedubbele triatlon en daarvoor moet je dus goed trainen.

 

Welke acties dat dan kunnen zijn laat ik grotendeels in het midden anders gaat het verrassingseffect verlorenJ.  Enkele mogelijke voorbeelden zijn op de grote markten van onze grote steden lekkere appeltjes uitdelen (lokale teelt) tezamen met de landbouwers en zo ook een flyer meegeven met de reden waarom je deze geeft en de mensen bewust maken wie zorgt voor hun kinderen.  Verder kun je filmpjes viraal laten gaan via de diverse media die laten zien wat er gebeurt als we niets doen, met weinig geld kun je toch een groot stuk van West en Oost-Vlaanderen laten verdwijnen en de kathedraal in Antwerpen met haar voeten in het water zetten.  Onder het motto dat één plaatje meer zegt dan duizend woorden.

 

Nu terug naar de oplossingen want niet alleen in België worstelt men met zijn objectieven.  Het omvangrijke klimaatakkoord(ontwerp) in Nederland geraakt maar moeilijk uit te startblokken om nog niet te zeggen dat er heel wat zand in de motor wordt gegooid.  De diverse berekeningen of de onmogelijkheid om het te berekenen zorgen voor nog meer chaos en de goedbedoelde actie van een nationaal CO2 belasting riskeert te ontploffen in het gezicht van de Nederlandse regering.

 

Het idee dat nog maar enkele weken oud is en gelanceerd door de regering als antwoord op de provinciale verkiezingen waardoor zij haar meerderheid in de 1ste Kamer(senaat) kwijt is geraakt lijkt steeds meer op een poging om bepaalde oppositiepartijen gunstig te stemmen zodat zij haar stemmen geeft in deze Kamer.  Ondertussen blijven de signalen van moeder natuur ons met steeds meer geweld rond de oren slaan.  Dat er een reductie is van het aantal vlinders sinds jaren zeventig met 84%, blijkt een voetnota in de kranten.

 

Nochtans weet iedereen dat insecten in het algemeen van zeer groot belang zijn in de voedselketen, zonder insecten zo goed als geen vogels, zonder insecten geen bestuiving, zonder insecten verdwijnen zelfs zoogdieren.  De bel van moeder aarde luidt oorverdovend en onze politici zijn bezig met de klucht rond Brexit.  Toch een mooi (lees triest) spektakel van de oudste democratie die tot niets meer in staat lijken behalve dan nee zeggen.  Ik verlang naar de terugkeer van Monty Python of Spitting Image, waar blijven de kolderprogramma’s om deze harlekijnen in hun spreekwoordelijke onderbroek te zetten?

 

En nee, het is bij ons niet beter maar gewoon anders.  In België komen er verkiezingen en dan is het snoepjestijd of beter gezegd ballonentjes oplaten.  Iedere dag krijgen we cadeaus, kerstmis in het voorjaar, het blijft wennen.  Goed wetende dat de nieuwe regering tegen een gat in de begroting aankijkt om U tegen te zeggen zijn al deze geweldige ideeën niet doorgerekend.  Doe naast het tekort van 8 miljard Euro nog even de 400 miljard Euro schuld die we als cadeau geven aan onze kinderen, kleinkinderen, achterkleinkinderen, achterachterkleinkinderen, de rest mag u zelf invullen. Nu leeft de wereld wel op één grote schuldberg en die hebben wij vooral aan onszelf geleend dus eigenlijk is het een schuld aan onszelf (als mensheid).

 

Terugkomende op deze verkiezingen is het stillaan duidelijk aan het worden dat er geen enkele onderbouwde oplossing zal komen voorlopig over hoe wij de doelstellingen van 2030 denken te gaan halen.  Dat transport een zeer groot probleem vormt qua vervuiling is al breed bekend en het probleem wordt zelfs nog groter de komende decennia.  Hoe dat rijmt met onze klimaat doelstellingen tegen 2050 is voor mij één groot raadsel.  Van de week las ik nog een leuk artikel over een havenafgevaardigde die zei dat vrachtwagens maar 15% van het verkeer uitmaken op de ons allen bekende Antwerpse ring die de ganse dag fileleed kent.  Nu zal dit in absolute getallen wel juist zijn maar dat is toch echt appelen met peren vergelijken.

 

Een vrachtwagen is niet alleen veel langer (drie tot vier vergeleken wagen) maar ook ietsje zwaarder (factor 10 tot 20), hierdoor neemt deze veel meer plaats in, zijnde meer dan 50% van de beschikbare weg, maar heb je door het gewicht ook te maken met vertraging van snelheid, remweg en reactie.  Deze twee bij elkaar opgeteld geven het perfecte weginfarct.  De rekensom geeft ons dus een heel ander beeld waar de vrachtwagens dus fors meer dan de helft van de beschikbare weg innemen en het wordt nog erger als je het gemiddelde aantal kilometers erbij neemt.  Vrachtwagens rijden gemiddeld 100.000km per jaar versus personenwagens 15000km per jaar.  Doe je deze cijfers er nog bij en het percentage gaat nog verder omhoog.

 

En nee, ik ben helemaal niet tegen transport maar de economisch toegevoegde waarde van het ontvangen van zoveel containers om deze dan vervolgens op een vrachtwagen te zetten om naar het Ruhrgebied te rijden ontgaat mij wederom compleet.  De overheid en Europa dienen harde deadlines te introduceren voor de vrachtwagenfabrikanten en gewoon duidelijk maken dat tegen 2050 verbrandingsmotoren niet meer kunnen.  Het debat hierover zal hopelijk de komende maanden verder gevoerd worden met oog voor feiten en oplossingen.