Energie-Blog

André Jurres

Dat België de laatste dagen nog eens een duidelijk signaal heeft gekregen dat het met zaken zoals biodiversiteit nog altijd de slechte kant opgaat is voor niemand een verrassing.  Dat dit vooral komt door een gebrek aan politieke wil en coördinatie tussen de regio’s al evenmin.

Er worden ook suggesties gedaan vanuit het Oeso om de motor naar een verduurzaming van de samenleving terug op gang te krijgen zoals de introductie van een CO2 taks.  We hoeven maar naar onze Noorderburen te kijken en in grote lijnen kunnen we dezelfde werkwijze volgen.  De introductie de komende jaren in Nederland van 10€/ton CO2 extra per jaar bovenop de huidige ETS prijs, Emission Trading System, is wat dat betreft een schot in de roos.

De analyse van Oeso, eerste sinds 2007, geeft geen fraai beeld van België op vele vlakken, inzake biodiversiteit, verduurzaming energieverbruik, energie-efficiëntie scoren we gewoon slecht en dat is meer dan zorgwekkend.  Nu zijn er gelukkig ook enkele lichtpunten op het vlak van luchtkwaliteit en recyclage/afvalbeheer hebben we wel een beter rapport ten opzichte van het jaar 2007.

Dat de CO2 sinds 2014 nauwelijks meer gedaald is echter absoluut een majeur probleem gezien de uitstoot van broeikasgassen één van de grootste uitdagingen zijn in onze wedloop naar 2050 toe.  Het bewijst nogmaals dat de uitbouw van duurzame energie zoals zon en wind heel goed zijn maar dat er niet altijd een direct verband is met een daling van uitstoot van broeikasgassen.  Hetzelfde zien we trouwens ook in andere landen zoals Duitsland die ontzettend snel en veel zon en wind productie gebouwd hebben maar waar in verhouding de daling van CO2 bedroevend is te noemen.

Hoe kan het beter? Men dient bij de toekenning van subsidie ook te sturen op de besparing van uitstoot en niet alleen op de productie van MWh.  Ook dienen de lidstaten nu snel komaf te maken met de gratis uitstootrechten die in het verleden(en heden) gegeven zijn aan de grote industrie om de impact van het ETS systeem toch maar niet te moeten voelen.  Hierdoor fnuik je de noodzaak tot verandering en de zoektocht naar innovatieve oplossingen. Anderzijds dienen we samen in Europa wel een CO2 taks aan de grens te introduceren voor die landen buiten Europa die hardleers zijn en zo onze eigen bedrijven ook eerlijk te kunnen laten concurreren.

Met de nieuwe federale minister van energie in België hebben we nu iemand die wilt dat het vooruitgaat en ook begrijpt wat er voor nodig is.  Eén van de zaken die ze zou kunnen oppakken is contact opnemen met de toekomstige nieuwe regering en bevoegde minister in Nederland om zo zaken op elkaar af te stemmen.  De hierboven genoemde CO2 taks bijvoorbeeld is zo’n heel belangrijk stuurmiddel om onze achterstand op het vlak van reductie van broeikasgassen naar 2050 toe in te halen.

De nieuwe minister kan zo niet alleen buigen op de recente regel/wetgeving die Nederland hiervoor heeft voorbereid en veel tijd besparen maar nog belangrijker een rimpeleffect veroorzaken omdat beide landen hetzelfde CO2 belastingsysteem introduceren in de strijd om de opwarming van de aarde en ook om onze industrie, gebouwen en transport schoner te maken en dus gezonder.

Deze minister is zeker in staat om verder te kijken dan de eigen landsgrenzen en heeft met een waarschijnlijke groenere regering in Nederland ook nog een medestander gevonden.  De liberale partij D66 heeft trouwens door een thema van Groenlinks te gebruiken mede de verkiezing gewonnen of toch in ieder geval veel stemmen bij Groenlinks weggehaald.  Nu is het origineel waarschijnlijk beter dan de kopij maar het is toch onwaarschijnlijk dat D66 bij een regeringsonderhandeling er niet voor gaat zorgen dat een nieuwe Nederlandse regering niet één of zelfs twee tandjes gaan bijsteken op het vlak van verduurzaming.

Verder kan de federale regering en haar bevoegde ministers ook met de nieuwe regering in Nederland ook op andere vlakken de violen meer op elkaar afstemmen zodat deze relatief kleine landen, maar met zeer goede energie infrastructuur, hier ook een rimpeleffect kunnen veroorzaken.  De uitbouw van een waterstofbackbone is er één van die voor onze industrie en de zware transportsector van belang zijn, gezamenlijke onderzoek en ontwikkeling op het vlak van energie efficiëntie is een andere want de beste energie is nog altijd degene die je niet verbruikt.  Op dit vlak hebben de landen wellicht een andere uitdaging met in Nederland een ruim te kort aan woningen en in België met een relatief ouder onroerend goed meubilair maar de belangen zijn hier wel hetzelfde.

Door de optelsom van buurlanden die op deze vlakken samen werken krijg je de spreekwoordelijke één plus één is drie en bereik je dus ook een grotere economische groei en positieve impact op het milieu.  Nu alleen nog de wil en visie van deze nieuwe regeringen en hun vakministers…