Dat de Belgische regering probeert om twee kerncentrales tien jaar langer open te houden blijkt geen eenvoudige klus te zijn, het is dan ook al tien na twaalf. De eigenaar van deze kerncentrales Engie/Electrabel gaf deze week een positief signaal in de pers met de wens om tegen eind juni tot een akkoord te komen. Opvallend toch gezien het bedrijf eerder graag achter gesloten deuren onderhandeld. Dit moet dan ook eerder als een schot voor de boeg gezien worden of een methode om later te kunnen zeggen dat het niet aan hun heeft gelegen.
Slaan en zalven noemt men dit, de regering die onderhandelt zal stillaan wel moegestreden zijn en is het dus slim om met een positieve communicatie te melden dat je tot een akkoord wilt komen, zo kun je vervolgens je spijkerharde voorwaarden op tafel leggen in de vorm van een overeenkomst waar alleen nog getekend dient te worden.
Daarbovenop komt dan nu de communicatie van de hoogspanningsbeheerder Elia in de media die waarschuwt dat een verlenging absoluut noodzakelijk is anders moeten er noodmaatregelen genomen worden. Daarbovenop wordt nog even de dreiging voorgehouden dat anders de stroomprijzen door het dak gaan knallen. Dit noemt men het geven van een voorzet, in dit geval geeft Elia de voorzet, zodat de regering hem kan inkoppen om het spreekwoordelijke doelpunt te maken. Het doelpunt is er in dit geval eentje die vele miljarden gaat kosten op uw en mijn kosten. We gaan nu voor een derde keer betalen voor dezelfde kerncentrales.
Dat de hoogspanningsnetbeheerder ook vele miljarden dient te investeren in het versterken van zijn netwerk is goed te begrijpen gezien de verduurzaming op zee alleen ontgaat mij het simplistisch denken om dat dan maar direct te vertalen in het grosso modo verdubbelen van de transporttarieven. Deze investeringen kunnen voor een deel gedragen worden op de balans door het aangaan van lange termijn leningen en anderzijds dienen deze ook ondersteunt te worden door het land zelf, lees de begroting. Dit zijn systeem investeringen, een soort Delta werken zoals in Nederland en die wentel je op korte termijn niet even op je klanten. Weer maakt men de fout om de toekomstige oplossing nog duurder te maken, Duurzame elektriciteit is nu al tot vier maar duurder als aardgas bijvoorbeeld terwijl men juist moet streven om fossiele brandstoffen de duurste oplossing te laten worden. Dit bewijst eigenlijk dat men geen systeem verandering wilt of dat men niet begrijpt hoe men daar naar toe moet gaan. Nochtans is goed geweten dat fiscaliteit de weg is om bijvoorbeeld fossiele brandstoffen minder aantrekkelijk te maken.